Κλαρίν

(Clarin, Θαμόρα 1852 – Οβιέντο 1901). Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ισπανού συγγραφέα Λεοπόλδο Άλας. Σπούδασε νομικά στη Μαδρίτη και στη συνέχεια ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας του δικαίου στο πανεπιστήμιο του Οβιέντο. Στις συλλογές δοκιμίων του Λογοτεχνικά φυλλάδια (1886-99) και Μόνοι (Solos, 1890-98) –οι οποίες χαρακτηρίζονται από την επιρροή της φιλελεύθερης παράδοσης του Λάρα και από αόριστες σοσιαλιστικές προθέσεις και προβληματισμούς σχετικά με το μέλλον της Ισπανίας– ο Κ. αναδείχθηκε σε οξύτατο κριτικό με ευρεία μόρφωση και προσέφερε μια ζωντανή μαρτυρία της εποχής του. Ιδιαίτερα τον απασχολούσαν τα προβλήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, για την οποία οι ευρείες γνώσεις του αναδεικνύονται σε ορισμένα δοκίμιά του σχετικά με το θέμα. Ο Κ., όπως φαίνεται στα αφηγηματικά του έργα, δέχτηκε σημαντικές επιρροές από τον γαλλικό νατουραλισμό. Ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματά του είναι Η Αντιβασίλισσα (1885), το οποίο, παρά την κάποια προχειρότητα στο ύφος και μια πρόδηλη ομοιότητα με το έργο Μαντάμ Μποβαρί του Φλομπέρ, παραμένει ένα από τα καλύτερα ισπανικά ρεαλιστικά μυθιστορήματα του 19ου αι., χάρη στην καθαρότητα των περιγραφών του και στην οξεία αναπαράσταση της κοινωνίας της εποχής.